Kapitalizmin Acımasızlığı

Yurdumuzda katı, acımasız, ağır ve ahlaksız kapitalizmin kuralları işlemektedir. Son yıllarda özellikle çağdaş ve bilimsel eğitim terk edilerek eğitimin dinselleştirmesinin ana nedeni düşünmeyen, sorgulamayan, idraksiz ve körü körüne biat eden şuursuz insan yetiştirmektir. Dindar nesil yetiştirmek işin bahanesidir. Zira siyasetçilerin çocukları kolejlerde okumaktadır.

Beslenme kültürünü değiştirerek damak tadını bozarak başladılar. Din ile beyinleri uyuşturuyorlar, birliği bozarak hoşgörüyü yok ettiler, önyargıyı egemenleştirdiler. Toplumu ötekileştirip ayrıştırmayı başardılar. Sonrasında da demokrasi amaç değil araç olarak yaşamın bir parçası gördüler. Evrensel hukuku yok ederek haklının değil güçlünün hukukunun işlemesini sağladılar.

Giyecek, yiyecek ve akaryakıta zam yapıldığında demokratik tepki koymak yerine, kar olduğunu düşünerek bir depo benzin, yiyecek, giyecek almak için kuyruğu girilmesini sağladılar.

Toplum olarak çıldırdık mı?

Diyorlar ki; servet eşitsizlikleri olmadan toplum düzeni kurulamaz, din olmadan da servet eşitsizliği sağlanamaz. Toplum düzeni ancak servet eşitsizliği sayesinde sağlanabilir. Zira yoksulluğu tanrı emriymiş gibi göstererek yoksul insan yığınlarına kaderlerine boyun eğdirmek suretiyle mutlu azınlık sayılan zengin kesimlere asrısaadet yaşam hazırlamak ve saltanat sürmelerini sağlamaktır. Kendi çocukları kolejlerde okurken yoksul aile çocuklarının din öğretimine reva görülmesi de bu yüzdendir.

LORD JACOB ROTHSC HİLD; “fakirler bir gün cennetin olmadığını öğrenirlerse, dünyayı idare edemeyiz” söylemini fakirler idrak edebilse sorunlar kendiliğinden çözülecektir.

Bir ülkede birileri yiyor diğerleri bakıyorsa, eşitsizlik, adaletsizlik ve sömürü hüküm sürüyorsa zaten orada okunan ezanın kılınan namazın ve tutulan orucun kimseye yararı yoktur.

Demokrasi; saman altından su yürütenleri bilmek ve sorgulamak değilse, o zaten demokrasi değildir…